انشا ایستادن توی صف به صورت طنز و غیر طنز نگارش نهم
انشا صفحه 55 نگارش نهم درباره ایستادن توی صف
انشا طنز درباره ایستادن درون صف
مقدمه : صف نون سنگک یکی از پر اضطراب ترین مکان هایی است که آدمی تا کنون در آن بوده است. حضور در این مکان برای بیماران قلبی اکیدا توصیه نمی شود ؛ چرا که هیجان و انتظار در این صف دور و دراز ، می تواند آن ها را از راهی تخت بیمارستان کند. الزامی است که همه افرادی که در این صف ایستاده اند ، متن زیر را بخوانند و از آن تخطی نکنند.
بدنه : بعضی ها تان را می بینم که به موقع ایستادن توی به گوشی های موبایل تان خیره شده اید . این کار شما عملا خلاف مقررات این سنگک پزی است و جریمه خواهید شد. چرا که با این کار شما ، انتظاری که بایستی می داشتید را دیگر ندارید و به دیگران انرژی های منفی ارسال می کنید. همچنین ، گوشی که در دست دارید را به هزاران جای مختلف ،که دوست ندارم نام شان ببرم و خودتان می دانید، برده اید . حیف نیست نان به این خوبی را با آلودگی های گوشی تان همراه سازید!؟
مورد بعدی این است که مثل بچه های اول ابتدایی جای همدیگر را در صف نگیرید و نوبت خودتان و دیگران را رعایت کنید. نوبت بچه های کوچک را پایمال نکنید که اگر این کار را بکنید و دوربین های مداربسته ما حرکت شما را ضبط کنند ، به تمیز کردن تنور محکوم خواهید شد و تا روزی که بچه دلش خنک شود ، باید پول سنگک او را هم حساب کنید.
چشمم روشن ، می بینم که بعضی هاتان صف را دور می زنید و مستقیم پیش شاطر می روید و نون بدون انتظار می گیرد. این را بدانید که این نون ، خوردن ندارد . در اصل این نون دیگر نون نیست ، بلکه درد و بلاست که دانسته یا ندانسته دارید به خورد خودتان و عیارتان و بچه هایتان می دهید.اگر کسی حین ارتکاب این عمل نابخشودنی مشاهده شود ، او و شخصی که به او نان داده است به تعداد افراد حاضر در صف ، پس گردنی خواهند خورد تا درس عبرتی برای دیگران بشود.
نتیجه : و شمایی که در صف ایستاده اید ، خوشبختی در انتظار شماست . آن لحظه نزدیک است که کره روی سنگک می مالید ، عسل را روی می ریزید آن را می خورید و پشت بندش چایی تازه دم خوش طعم و بو را نوش جان می کنید. شما منجی خانواده تان هستید از نان لواش هایی که خشک و بی حس و روح شده اند و آن ها قرار بود آن را بخورند. درود بر شما!
انشای غیر طنز در مورد ایستادن توی صف
مقدمه : زندگی مثل یک صف دور و دراز است که نه انتهای آن معلوم است و نه ابتدای آن . همه ما هشت میلیارد آدم هم در آن صف ایستاده ایم.صف زندگی را تا به الان هیچکس نتوانسته متفرق کند و هیچ کس هم تا به امروز توانایی گریختن ازصف را نداشته است.
بدنه : در صف زندگی معمولا پیرمرد ها و پیرزن ها در ابتدای صف هستند و بچه ها در آخر صف.هرچقدر بزرگتر که می شوی ، بیشتر متوجه این موضوع می شوی که این صف بالاخره در جایی تمام خواهد شد.آدم پیر ها را از دور می بینی . هنوز هم بعضی برای هایشان سخت است که باور کنند؛ باور کنند که همین روز هاست که به اول صف می رسند. انگار هنوز قبول نکرده اند که موقع خروج از صف ، نگهبان دروازه تمام وسایل و اموالشان را به زور خواهند ستاند و به بچه ها و اولادش خواهد داد.
بچه کوچک ها را می بینی که هنوز نمی دانند دروازه یعنی چه. تنها چیزی که آن ها در این لحظه می دانند ، این است که این صف تمامی ندارد.وقتی پدربزرگشان را می بینند که از حرف از رفتن می زند ، متوجه نمی شوند منظورش چه است. وقتی هم که می روند ، این طور خودشان را قانع می کنند که آن ها به مسافرتی رفته اند که هرگز برنخواهند گشت .بچه ها در این صف ، اجازه فکر کردن به ابتدای صف را ندارند.
از بچه ها عبور می کنیم و به دیگر افراد صف نگاه می کنیم. در بین این افراد یک نزاع و دعوای همیشگی وجود دارد. عده ای را می بینی که با قیافه هایی افسرده ، غمگین و ترسیده در گوشه ای نشسته اند ، به گذشته خود غبطه می خورند و این تصور می کنند که چندروز بیشتر در این صف ماندنی نیستند . وقتی با این ها حرف می زنی ، امید و آرزو های آن ها کور شده است و هیچ کاری انجام نمی دهند چون فکر می کنند که چند روز بعد خواهند رفت و کارشان ناقص خواهد ماند.
نتیجه : در صف ایستادن ، هنر می خواهد و هرکسی باید آن را یادبگیرد . وقتی در صف زندگی هستید باید طوری باشید که از لحظه لحظه زندگی تان لذت ببرید.وقتی می خواهید کار خوب و مفیدی را انجام می دهید ، این طور فکر کنید که هیچ وقت به ابتدای صف نخواهید رسید و وقتی می بینید در حال انجام کاری ناپسند و بیهوده ای هستید ، طوری فکر کنید که انگار فردا خواهید رفت. همه ما در این چالش بزرگ زندگی شرکت کرده ایم که هر لحظه اش می تواند برای جذاب و یا زجر آور باشد ؛ بسته به این که چطور فکر می کنیم.
منبع : سون اسکول
عالی بود
انشای طنزتون واقعا عاااااااااااااااالللللللللللللللییییییییییییییی بود . به شخصه حال کردم.